Het rechterdeel van het Strand

Olivia zuchtte gefrustreerd en knikte. 'Ja, ik heb hier zo geen verstand van. Ik kijk alleen maar Discovery en Animal Planet als er reclame is dus van die aflevering over het dak heb ik alleen het dák gemaakt zien worden.' vertelde ze met wanhoop in haar stem, maar lachte daarna zachtjes zichzelf uit. Liv had zich alleen voorbereid op een leven in andermans luxe. En nu moest ze zien te overleven op een eiland.

Clark grinnikte en pakte wat bamboe stokken van de grond af. 'Als je nou één zo'n stok ingraaft in het midden van je tent en daar een stuk van metaal tegenaan zet, kan je als andere muur een zijl spannen.' stelde hij voor. Hij was ook zeker geen overlevingsexpert maar hij had inzicht en dat hielp zeker.

Olivia keek over haar schouder naar Clark terwijl hij een voorstel deed. Ze probeerde het in haar hoofd voor te stellen, maar had niet zoveel inzicht als ze hoopte te hebben. Uiteindelijk had ze een idee trok Clark naar haar plek toe en liet hem het dak vasthouden terwijl zij zelf aan het werk ging. 'En niet te veel bewegen, alsjeblieft.' waarschuwde ze hem met een speels glimlachje.

Clark had het dak in zijn handen, terwijl er aan hem gevraagd werd niet al teveel te bewegen. 'Ai ai kapitein.' lachte hij en probeerde de belofte waar te maken. Na een tijdje begon het dak toch wat zwaar aan te voelen en hij hoopte dan ook dat ze snel klaar zou zijn met wat ze van plan was.

Olivia nam haar tijd om alles op zijn plek te zetten, maar uiteindelijk had ze toch echt iets neergezet waar ze redelijk tevreden mee was. Ze keek naar Clark en grinnikte, waarna ze naar hem toe liep en met een vinger over zijn borst streek. 'Bedankt voor de hulp, papa Clark.' Ze gaf hem een klopje op zijn schouder en liep toen in de richting van het woud om voor bladeren te gaan zoeken. 'Je kunt weer loslaten als je wilt.' riep ze nog over haar schouder voor ze het groen in verdween.

Clark liet een zucht toen ze wegliep en liet het dak lachend los. Hij moest toegeven dat haar creatie er goed uitzag. Hij wist niet wat ze precies had gedaan, maar het leek stevig te zijn. Iedere keer leek ze hem weer te kunnen verassen met haar gedrag, ze was niet voorspelbaar - in ieder geval voor hem niet - en dat vond hij leuk.

Olivia kwam pas na een tijdje terug het strand opgelopen. Ze had wat flinke bladeren gevonden die perfect op het dak gemaakt zouden kunnen worden. Ondertussen had ze een beetje de wildernis om hen heen verkend zodat ze niet meteen terug hoefde te gaan naar Clark. Toen ze terug liep zag ze hem niet meteen, wat haar gerust stelde. Voordat ze weg was gelopen had ze gemerkt dat ze precies hetzelfde met hem om ging zoals ze met iedere man had gedaan. Flirtend en spelend benaderde ze hen, maar dat wilde ze juist hier eens níet doen.

Clark was nog even verder gegaan met zijn eigen tent. Hij had zijn kleine koffer een plekje gegeven en een soort slaapplaats gecreëerd door de overige bladeren daarop te leggen. De deken die hij had gevonden had hij weggegeven aan de ziekenboeg: Die hadden het harder nodig dan hij. Toen hij opkeek zag hij dat Olivia weer terug was uit het oerwoud.

Olivia legde haar bladeren bij haar hut en keek toen Clark's kant op. Met een grijns zwaaide ze naar hem. 'Goedemiddag buurman!' riep ze, alsof ze een kilometer van elkaar vandaan 'woonden'. Daarna lachte ze en begon met het bevestigen van haar bladeren bovenop het dak. Aandachtig liet ze één van de bladeren door haar handen glijden en keek toen op naar de lucht. De hemel was voor het eerst in de dagen dat ze hier waren aan het betrekken.

'Goedendag buurvrouw.' zei hij lachend en keek net als haar naar de lucht toe. Het viel hem nu pas op dat de hemel aan het betrekken was en voor het eerste in de dagen dat ze hier zaten was er even geen zon. Uit het niets begon het ineens keihard te stortregenen. Clark snelde zich in zijn hut, die godzijdank goed waterdicht was.

Olivia gilde toen de regen ineens met bakken uit de lucht kwam vallen. Eerst schrok ze er van, maar niet veel later spreidde ze haar armen en genoot van de verkoeling. Een vreugde kreet verliet haar mond en lachend draaide ze een rondje. Het was lang geleden dat Liv zich had laten gaan, maar het voelde goed. Na een tijdje pakte ze een van de reusachtige bladeren, hield die in haar armen en liep naar Clark's hut. 'Water. Zo kunnen we water verzamelen!' riep ze vol vreugde uit en nadat ze het blad aan de kant had gezet plofte ze naast Clark neer en maakte hem nat met haar haren die ze wild heen en weer schudde.

Clark begon te lachen toen hij haar vreugdevol zag ronddraaien in de regen. Zelf werd hij ook kletsnat door haar haren die ze wild uitschudde naast hem. Grijnzend keek hij haar aan en knikte. 'Inderdaad, goed idee.' zei hij met een glimlach en veegde de regendruppels van zijn arm af. 'Lekker gedanst?' vroeg hij grijnzend en keek haar aan.

Olivia leunde achterover en steunde op haar onderarmen. Hij dacht vast dat ze gek was: eerst zitten sikkeneuren en vervolgens als een halvezool in de regen staan dansen. Ze glimlachte naar Clark. 'Heerlijk. Zou je ook eens moeten proberen. Je ziet er namelijk niet uit als iemand die wel eens wat lol heeft. Behalve misschien met je dochtertje.' Ze ging weer rechtop zitten om haar haar bij elkaar te binden en over haar schouder te gooien.

'Ik heb geen lol?' vroeg hij lachend. Ze had ergens wel gelijk, maar dat wilde hij absoluut niet toegeven. 'Kom maar op dan!' Hij stond op en stak zijn hand uit om haar rechtop te trekken. Hij zou haar bewijzen dat hij wel lol kon hebben, ook zonder Noa. Hij stapte alvast de tent uit. 'Nou, kom je nog mee in de regen dansen of hoe zit het?'

Olivia keek hem met een verbaasde blik aan en lachte daarna. Dat had ze echt niet van hem verwacht. Enthousiast pakte ze zijn hand aan en trok zichzelf overeind. 'Zekers te weten!' Lachend trok ze hem mee, verder het strand op en liet de regen over hen heen stromen. Ze pakte Clark's beide handen vast en draaide zo met hem in het rond terwijl ze klets en klets nat werden.

Clark voelde hoe zijn kleding langzaam maar zeker doorweekt raakte. Toch genood hij ervan. Als of even al zijn zorgen weggespoeld werden met de regen. Lachend draaide hij met haar rond en stopt even. 'Wat zei je ook alweer over dat ik geen lol kon hebben?' vroeg hij lachend aan haar en keek naar de donkergrijze lucht.

Olivia lachte en keek naar Clark. Het was zo onbezorgd en spontaan om in de regen te staan dansen dat ze zich enerzijds schuldig voelde, omdat ze haar tijd beter kon gebruiken, en anderzijds had ze dit juist nodig om even los te komen. En Clark had er ook uitgezien alsof hij het hard nodig had. 'Ik zei niet dat je het niet kón hebben. Je had alleen even een zetje in de goede richting nodig.' Met een glimlach liet ze zijn handen weer los en keek eveneens naar de lucht, die net zo snel als dat hij was dichtgetrokken, weer op begon te klaren.

'Tot zover de regen.' zei hij toen het plotseling weer stopte en de zon doorbrak. Hij haalde zijn handen door zijn drijfnatte haren heen en glimlachte naar haar. 'Dat voelde goed,' gaf hij met een grijns toe en schudde zijn haren wat droger. Als gevolg bleven ze aan zijn voorhoofd plakken en grijnsde hij. 'Moeten we vaker doen.'

Olivia glimlachte toen de zon plots weer scheen en haar doorweekte lichaam opwarmde. 'Goed idee.' zei ze en wreef grijnzend zijn haar van zijn voorhoofd. 'Ik vraag me af hoe jij er uit ziet na een maand zonder schaar en scheermes.' Ze liet haar hand weer zakken en liep toen terug naar hun hutten waar ze verder ging met haar eigen dak. Het was zo te zien nog niet helemaal waterdicht geweest.

'Ik denk niet dat me dat zo'n goed idee lijkt.' zei hij lachend. 'Dan ben ik net een soort zwerverfiguur, geloof mij maar.' Hij had zich een tijdje niet geschoren na zijn scheiding, puur omdat hij het nut er niet meer van in zag, maar na een week deed hij het toch maar. Hij liep achter haar aan en trok zijn shirt uit, om dit over zijn dak te leggen, zodat het kon drogen.

Olivia keek om en haalde haar schouders op. 'Het zou je vast goed staan.' Ze grijnsde en toen hij zijn shirt te drogen hing, besloot ze zijn voorbeeld te volgen. Olivia was niet erg preuts, integendeel, ze was erg open wat betreft haar lichaam. Ze trok haar kaki shorts en blouse uit en ging in haar ondergoed in de zon zitten om op te drogen. Genietend van de warmte sloot ze haar ogen.

Clark keek ongegeneerd toe hoe ze zich uitkleed, maar betrapte zichzelf erop en keek snel de andere kant uit. Zijn broek liet hij aan, maar hij ging wel naast haar zitten in het zand. Hij zuchtte uit en keek af en toe haar kant op. Hij had geen idee wat het was, maar op een of andere manier had ze iets wat hem wel aantrok.

Olivia had haar ogen niet geopend, maar hoorde Clark naast zich. Ze nam niet de moeite om naar hem te kijken maar bleef achterover geleund zonnen. Ze hield van de zon en had echt niets met winters weer. Dat was waarschijnlijk één van de redenen waarom ze Australië als laatste thuisbasis had gekozen. Het was daar in de meeste delen het hele jaar door heerlijk weer. Ze opende één van haar ogen en betrapte Clark die op dat moment naar haar keek. 'Vertel eens wat meer over je dochtertje.' stelde ze voor waarna ze haar ogen weer sloot.

Clark zuchtte uit. Kon ze niet over iets anders vragen? Zijn huis of zijn baan ofzoiets? 'Ze heet Noa, ze heeft donker bruine krullen en grote blauwe ogen die je aanstaren als je tegen d'r praat.' Hij lachte eventjes. 'Ze is altijd vrolijk en ze kan de "p" nog niet uitspreken, dus noemt ze me dada. En ze slist een beetje.' Hij werd gelukkig als hij over haar praatte, maar aan de andere kant maakte het hem ook emotioneel. Hij kon niet anders dan zijn handen even door zijn ogen te wrijven om de opkomende tranen tegen te houden.

Olivia luisterde aandachtig en ze hoefde zijn gezicht niet te zien om te weten hoeveel het hem deed. 'Ze klinkt geweldig.' zei ze zacht en opende toen haar ogen om hem aan te kijken. Zijn tranen overrompelden haar, maar ze had deze reactie wel aan kunnen zien komen. Aarzelend zocht ze naar zijn hand en pakte die vast. 'Je gaat haar terugzien, Clark, altijd blijven hopen.'