Het huis van de familie Brooks

Alain liet zich ook in het water zakken en zwom naar Chloe toe, ondanks dat het ondiep water was. Daarna draaide hij op zijn rug en ging zo op het zand zitten, zodat enkel nog zijn hoofd boven water was. Hij waste zijn gezicht - die dag had hij weer hard gewerkt - en spoelde de stukjes zand uit zijn haren. 'Het gaat alleen geen tweede keer gebeuren,' lachte hij plagerig en spetterde wat water naar haar toe.

'Wacht maar, ik ben sneller dan je denkt hoor.' merkte ze op en ging naast hem liggen. 'Ik zou zo de hele dag kunnen liggen.' glimlachte ze en keek hem aan. 'Jij niet?' Het water had een heerlijke temperatuur en de zon scheen fel, maar het was vooral de rust die Chloe zo aansprak. 'Gewoon het geluid van de golven en de wind door de bomen heen.' zei ze zachtjes.

Alain keek met een glimlach toe hoe Chloe naast hem kwam liggen en voorzichtig legde hij onder water zijn hand op de hare. 'Ik ook,' zei hij gemeend. 'Soms kan het hier zo verdomd warm worden op het eiland. Dan is het gewoon niet meer leuk om iets te doen. Vandaag zou ik eigenlijk een aanbouw bij iemand afmaken, maar het was gewoonweg te heet.' Hij keek haar opnieuw aan bij haar zachte woorden. 'Ik hou ook van de rust die jijzelf uitstraalt.'

Van binnen was Chloe alles behalve rustig, maar ze was er goed in geworden om dit te verbergen voor anderen. Ze was iemand die niet wilde dat mensen zich zorgen om haar maakte en al helemaal niet in zo'n kleine community als waar zij in leefde: iedereen wist alles van iedereen en Chloe was iemand die de meeste zaken graag voor zich hield. Toch glimlachte ze bij zijn woorden en pakte ze onderwater zijn hand voorzichtig beet.

Alain voelde hoe hij rood werd toen ze zijn hand vastpakte en voorzichtig streelde hij met zijn duim over de huid van haar hand. Hoe gek hij enkele weken geleden nog was op Etta, hoe snel Chloe zijn hart veroverd had. Of nog beter gezegd, hoe erg ze zijn hoofd op hol had laten slaan. Hij verplaatste zich ietwat dichter naar haar toe en keek haar met een glimlach aan. 'Wanneer mag ik weer eens bij je komen voor overheerlijke limonade?' vroeg hij lachend.

Chloe glimlachte. 'Je mag altijd langskomen als je wilt. Dat weet je.' zei ze lachend en draaide zich op haar buik. 'En wanneer komt mijn aanbouw eindelijk?' grapte ze gaf hem een zacht duwtje. Ze was eigenlijk helemaal niet geïnteresseerd in een aanbouw, ze hadden genoeg ruimte met z'n tweeën en wie weet zou Chloe ooit wel eens een eigen huisje krijgen: er stonden er altijd een paar leeg voor nieuwe bewoners.

Alain moest lachen en rolde tegelijkertijd met zijn ogen. 'Van jou mag ik altijd langskomen, maar niet van Killian. In de tijd dat ik een relatie met Etta had, kon hij me niet uitstaan,' grinnikte hij en kietelde met zijn vingers in haar heup, nadat zij hem had geduwd. 'Als je steeds maar van me blijft winnen, dan nooit!' plaagde hij en legde zijn hand op haar rug. 'Maar ik heb een hele lijst met mensen die hem willen. Eigenlijk zou ik spullen in ruil moeten vragen.'

'Oh en wat wil je dan van mij? Welke prijs moet ik betalen?' vroeg ze nieuwsgierig en sloeg de hand die haar kietelde lachend weg. Killian en Etta was weer een heel ander verhaal, ze wist nog steeds niet wat er precies was gebeurd en ze was inmiddels opgehouden om het uit te vinden: wat ze ook deed, geen van tweeën wilde het haar vertellen.

Alain beet even op zijn onderlip en keek haar met pretoogjes aan. 'Jij? Oh, jij hoeft helemaal niets te betalen. Ik ben al hartstikke tevreden met alleen al je aanwezigheid.' Zijn vingers streelden langs haar rug, van haar nek tot net boven haar broekje en dan weer omhoog. Even keek hij naar het strand om te zien of er iemand op het strand was, maar het was gelukkig verlaten. 'En dat meen ik serieus: ik vind het echt heel erg leuk om met je om te gaan.' Hij drukte verlegen een kus op haar wang en wendde zijn gezicht toen af.

Er ging een rilling door Chloe's lichaam heen bij Alain's aanraking en bij zijn woorden glimlachte ze. De woorden, zijn blik - alles was zo onschuldig en het viel Chloe nu pas op hoe dom ze was geweest. Ze had alle tekens genegeerd, alles wat ze samen hadden gedaan, alles wat hij tegen haar zei. Ze merkte nu pas wat dit was en dat bracht verwarring bij haar op. 'Alain..' zuchtte ze en draaide zich om, om rechtop te gaan zitten in het water.

Alain zag haar glimlach als een groen teken, maar al snel zat ze rechtop en wist hij dat hij het verknald had. Met een rood gezicht ging hij een rechtop zitten en haalde hij zijn hand van haar rug af. 'Het- het spijt me,' zei hij snel en haalde een hand door zijn natte haren heen. 'Dat had ik niet moeten doen. Niet zonder toestemming. En vooral niet nu Etta gevangen is en-' Hij struikelde over zijn eigen woorden en hield wijselijk maar zijn mond.

Chloe keek hem aan en wendde haar blik af. 'Het spijt me Alain, ik weet gewoon niet wat ik moet denken en voelen op dit moment. Etta is gekidnapt, Killian is weg.. Jij en Jason staan op het punt te vertrekken en ik blijf hier achter.' Het was iets waar ze al vanaf de vergadering mee in haar maag had gezeten: iedereen ging weg en zij bleef hier, wat bleef er nog over voor haar als ze niet terug kwamen?

Alain stond op en keek Chloe met een zo overtuigend mogelijke glimlach aan. 'Nee, nee, dat is geen probleem, het is heel begrijpelijk. Ik had het niet moeten doen, het was stom.' Na opnieuw zijn teleurstelling verborgen te hebben, ging hij weer naast haar in het water zitten en staarde hij over het water heen. 'Maar, je weet toch dat Jason en ik wel terug zullen komen? Samen met Etta? En met Killian gaat het ook gewoon goed komen.'

Chloe keek hem aan. 'Dat weet je niet. Je weet niet wat er gaan gebeuren.' zei ze stug en keek hem aan. 'Hoe kun je er zo zeker van zijn dat je terugkomt?' vroeg ze oprecht aan hem en liet haar hoofd hangen. 'Ik weet dat iedereen denkt dat ze ongevaarlijk zijn, maar dat zijn ze niet.' Waarom onderschatte iedereen de mensen op het strand? Het waren slimme mensen, mensen die verstand van zaken hadden, niet een stelletje halve zolen die op een eiland waren gedropt.

Alain knielde voor Chloe neer en legde zijn hand op haar wang. Het was deze keer niet van verlangen, maar van geruststelling. 'Ik weet inderdaad enkel dat we voorzichtig gaan doen en ons best gaan doen om Etta mee terug te nemen.' Hij legde ook zijn andere hand op haar wang en glimlachte. 'We gaan ze niet uitdagen of zoiets. We proberen ze te ontlopen. Nu ik zo je verhaal horen, weet ik inderdaad dat ze niet zomaar wanhopige mensen zijn.'

Chloe keek hem aan en knikte. 'Dan is het goed.' zei ze met een bescheiden glimlach op haar gezicht en bestudeerde zijn gezicht kort. Ze moest bekennen dat het korte baardje hem goed stond, het maakte hem een stuk volwassener. Het was raar als je bedacht dat ze vijf jaar scheelde, maar dat voelde Chloe allang niet meer. Kort gleed ze met haar duim langs zijn stoppelbaardje en drukte haar lippen zachtjes op zijn wang, vlak langs zijn lippen.

Alain werd warm door de kus en keek haar erna verlegen aan. Ondanks dat ze hier in het water, in hun ondergoed, stonden, voelde het totaal niet ongemakkelijk aan. Voorzichtig gleed hij met zijn hand langs haar hals, daarna langs haar arm en eindigde bij haar hand, om deze stevig vast te pakken. 'Chloe, mag ik je alsjeblieft kussen?' vroeg hij zachtjes en vooral hoopvol. Ze zag er altijd mooi uit, maar zo in het water, met de zee als achtergrond, leek ze zelfs te stralen.

Chloe gaf hem geen antwoord en glimlachte enkel. Zachtjes plaatste ze haar lippen op die van hem en ging rechter op zitten. Haar bovenlichaam drukte ze zachtjes tegen dat van hem aan en haar handen rustte op zijn wangen. Ze wist niet precies wat ze aan het doen was, maar dit was hetgeen dat op dit moment het beste aanvoelde.

Alain hield zijn adem in, toen hij opeens haar lippen op de zijne voelde. Pas toen ze even afstand namen, durfde hij uit te ademen, terwijl er een gigantische glimlach op zijn gezicht stond. Zijn armen sloeg hij om haar middel heen en zo trok hij haar nog wat dichter tegen hem aan, terwijl hij haar lippen teder kuste. Het water voelde nog even warm als eerst aan en haar lichaam voelde zacht tegen de zijne aan.

Ook Chloe's gezicht trok zichzelf in een verlegen glimlachje, maar al snel kuste ze hem weer gepassioneerd verder. Het klonk misschien vreemd in andermans oren, maar dit was de eerste keer dat ze überhaupt met een jongen had gezoend. Hun community was altijd zo klein geweest en veel jongens van haar leeftijd waren er niet, dus veel keuze was er ook niet geweest. De enige jongen die ze ooit had gezoend, was toen ze 9 jaar was en die verkering had maar liefst vier uur geduurd.

Alain legde een hand achter haar hoofd en beantwoordde de kus met dezelfde passie. In dit warme weer was het water voor verkoeling, maar op dit moment leek zijn lichaam wel in brand te staan. Na naar lippen met rust gelaten te hebben, glimlachte hij breed naar haar en verplaatste hij zijn lippen naar haar nek. Nog steeds ondersteunde hij haar door zijn arm om haar middel en zo trok hij haar weer dichter tegen hem aan.

Het was de eerste keer dat Chloe zich werkelijk verlegen voelde in het bijzijn van Alain, dus verborg ze haar hoofd tegen zijn schouder aan en giechelde ze zachtjes. Ze had nooit verwacht dat deze middag zo zou eindigen. Zo miserabel al ze zich vanmiddag had gevoeld, zo goed voelde ze zich op dit moment. Het was de eerste keer in tijden dat ze zich weer écht gelukkig voelde, en dat zei heel wat.

Alain liet haar nek met rust en nam haar met een brede glimlach in een omhelzing. Haar gegiechel klonk als muziek in zijn oren en spontaan tilde hij haar weer op. Enkel gooide hij haar nu niet over zijn schouder, maar hield hij haar in zijn armen, zodat ze elkaar konden aankijken. 'Bedankt voor deze geweldige middag,' zei hij zachtjes en drukte zijn lippen weer op de hare. Ondertussen liep hij het water uit.

'Geen probleem.' zei ze zachtjes en begon wederom te lachen. Alles wat er eerder deze weken was gebeurd, was uit haar gedachten verdwenen. Nog steeds wist ze niet helemaal hoe ze zich voelde hierbij, ze was ontzettend gelukkig, maar ergens in haar achterhoofd voelde het alsof er iets niet klopte. Natuurlijk negeerde ze dat gevoel compleet: ze wilde niet dat er iets hun middag zou verpesten. 'Volgens mij is dit veel beter dan een aanbouw klussen.' grinnikte ze.

Alain tilde Chloe uit het water en legde haar op het zand neer, om zelf boven haar te hangen en liefdevol haar lippen te kussen. Bij haar woorden moest hij lachend proesten en keek hij haar met glunderende ogen aan. 'Veel en veel beter,' gaf hij breed glimlachend toe en ging op zijn zij naast haar liggen. Met zijn vinger gleed hij rondjes om haar navel heen en ondertussen keek hij om zich heen of er geen pottenkijkers waren.