Het rechterdeel van het Strand

'Er is daar verderop een ondieper stuk water. Het zit er vol met vis, ik heb het nog aan niemand verteld, want voor je het weet er geen levende vis meer over.. dus hou het een beetje stil wil je.' Hij vond het prima dat er mensen de leiding hadden genomen, zolang ze zich maar niet met hem en zijn zaken bemoeide: wat dat betreft was hij meer een eenling.

'Ja, ja, ik zal het stil houden,' beloofde Killian en bekeek het net in het water. Aan het wateroppervlak zag hij al wat spartelende vissen, dus het beloofde een goede vangst. Hij sloeg zijn armen over elkaar heen en keek Elliot aan. 'Laten we dan maar de vangst binnenhalen,' opperde Killian en liep het ondiepe water in, richting de vissen. Hij deed het langzaam en voorzichtig - de vissen hier wilden nog weleens van de schrik over het net wegspringen - en keek ondertussen over zijn schouder of Elliot er al aan kwam.

Zelf zette Elliot de krat neer, die hij gebruikte om de vissen na de vangst in te gooien en stroopte zijn broek op, om voorzichtig in het water te gaan staan. Zelf haalde hij altijd de meeste voldoening uit rustig vissen met een hengel. Het mocht dan misschien iets minder snel gaan, maar het bleef altijd het leukste. Toen hij klein was gingen hij, zijn vader en zijn oudere broer altijd vissen in de kleine riviertjes achter hun huis, dat was waar hij het had geleerd: zelf een hengel maken. 'Zo,' zei hij toen de hengel in het water dobberde en keek de jonge man aan. 'Dus wat vind jij van de... hiërarchie op het eiland?'

Killian had, voordat hij het water in was gegaan, zijn speer weer gepakt en ging naast Elliot staan, terwijl hij zijn ogen op de vissen in het water hield. 'Wat ik van de hiërarchie vind?' Killian dacht na, vooral over het meest veilige antwoord dat hij kon geven. 'Ik vind Clark een prima gast. Ik mag hem graag en ik ben blij dat hij zich niet aan ons opdringt. Maar om de macht en het leiderschap bij één persoon te leggen?' Hij schudde zijn hoofd afkeurend en keek toen Elliot vragend aan. 'En jij?'

'Ach, niemand lijkt het over te willen nemen, dus tja - ik ben allang blij dat iemand het doet. Mensen zonder leider... nee ik denk niet dat dát hier goed af zou lopen.' zei hij met een grijns. 'Maar ja, tot nu toe gaat het goed, dus maak ik me er nog niet zoveel zorgen om. Pas als alles begint te escaleren, dan ga ik me zorgen maken.' Wellicht dat het dan te laat was, maar ja, ze zaten op een onbewoond eiland.

Killian haalde zijn schouders op. Onderling had hij wat mensen gesproken en er waren wél mensen die de leidersrol ook bij henzelf vonden passen, in plaats van om Clark als leider te hebben. 'Maar om een dictatoriaal regime te starten met één leider?' Hij dacht aan Ben. 'Dat vind ik ook niets. Dan wil ik liever dat we twee of drie leiders hebben. Maar je hebt gelijk, op deze manier gaat het ook oké.' Hij richtte zijn speer op een vis en duwde hem in het water.

'Dictatoriaal regime?' herhaalde hij lachend. 'Het is maar net hoe je het bekijkt. Ik vind dat er een groot verschil is tussen een dictator en Clark. Hij is nou niet bepaald... dwingend te noemen. Ja, hij staat op als er iets gedaan moet worden, maar verder? Ik heb nou niet het idee dat ik onder een dictator leef.' grijnsde hij en haalde zijn hengel binnen toen er een vis aan beet.